De titel, accepteren; daar doe ik niet aan, zegt al genoeg. Accepteren blijft moeilijk. En acceptatie komt in vele vormen. Accepteren dat je ziek bent, accepteren dat je niet alles meer kan, accepteren dat je pijn hebt en hulp accepteren. En over dat laatste wil ik het vandaag even over hebben. Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken.
Hulp aannemen
Mijn familie ziet het dondersgoed als ik moe ben of als het mij te veel word. En wat ze dan automatisch doen is kijken hoe ze mij kunnen helpen. Maar om op de eerste plaatst te accepteren dat het je te veel wordt is al lastig (en dan weet mijn moeder het nog eerder dan ik). En dan komt het moment dat je weet dat het te veel is en dat je boos bent omdat je te moe bent, maar de hulp die dan wordt geboden te accepteren is super lastig. Maar waarom? Waarom vind ik het zo lastig om de geboden hulp te aanvaarden?
Hulp vragen
Je hebt natuurlijk ook nog hulp vragen… OMG. Hulp vragen, daar ben ik slecht in. Ook in dit geval weet en ziet mijn moeder (ze kent mij erg goed) aan mij dat het te veel wordt maar ze kan dat niet altijd meteen oplossen en soms vindt ze ook dat ik het zelf maar moet aangeven. Groot gelijk heeft ze, ik ben ook grote meid. Maar wanneer ik door heb dat ik hulp nodig heb zijn we al weer een aantal dagen verder, want ja, toch eerst zelf alles uitproberen en volhouden. En dan moet je nog gaan kijken waar andere mensen je bij kunnen helpen. En wanneer je dat weet moet je het ook nog gaan vragen. Ik weet zeker dat wanneer ik iets vraag aan de mensen om mij heen, ze alles doen om mij te helpen. Maar toch zit er een drempel, een drempel die ’toegeven dat je hulp nodig hebt’ heet. Ik blijf het moeilijk vinden om die drempel te zien en over te gaan.
Hoe gaan jullie hiermee om en hoe kijken jullie hiernaar? Laat het mij weten want ik heb jullie hulp nodig (hulp vragen, ik kom er wel).
Liefs, Fenna
Vond je dit een fijne blog of heb je aan de hand van deze blog nog vragen of misschien iets dat je wilt delen? Laat het mij weten in de comments of mail naar info@houhetluchtig.nl!
Hoi Fenna, ik ben je moeder. Haha. En al 58 jaar oud en ik vind het nog steeds moeilijk om hulp te vragen. Makkelijker is om hulp te geven. Maar ook ik leer nog steeds hierin. Dus blijf dit ook zien als een leerproces. Kleine stapjes. Succes schatje. Xx
Hulp vragen is iets waar ik ook veel moeite heb. Het liefst wil ik alles zelf doen en zelfstandig zijn en het alleen aankunnen. Maar ik ga nu steeds meer accepteren dat het niet altijd mogelijk is om alles zelf te doen. De enige persoon aan wie ik hulp durf te vragen is mijn vriend. Ik weet dat hij het geen probleem vind om mij te helpen, hij zal er altijd voor me zijn. Maar ik wil hem niet belasten. Dat maakt het lastiger om hulp te vragen. Ik denk dat ik het ‘niet willen accepteren’ toch een beetje los moet laten. Kleine stapjes. En zo te zien (lezen) heb jij een lieve moeder die voor jou klaar staat!
Auteur
De kunst van hulpvragen is erg lastig. Wat je zegt klopt helemaal, je wilt anderen niet belasten ook al weet je dat ze je graag helpen. Het blijft moeilijkt. Stapje voor stapje en dan leren we het allebei!
Tja, ik kan hulp vragen wat ik wil, maar er komt niemand ……….
heb hier geen familie, geen vrienden en van de overheid moet je niks verwachten………..
Ik heb eergisteren een webinar geluisterd en daar werd gezegd dat accepteren nodig is, om van daaruit verder te zoeken naar oplossingen enz. De meeste mensen denken aan acceptatie, als dat je dan niks meer doet. Maar Arjen bedoelt juist, dat je de situatie waarin je op dit moment zit accepteren moet, om van daaruit stappen te gaan ondernemen om die situatie te kunnen veranderen.
Hi Fenna,
Hulp vragen eis ook echt het allermoeilijkste van (onzichtbaar) ziek zijn. Ik ben inmiddels meer dan 20 jaar ziek en kan het nog steeds niet. Ik kan je wel vertellen dat accepteren de boel wel iets makkelijker gemaakt. Voor mij heeft het zeker qua het aangaan van een relatie erg geholpen. Maar voor mij betekent accepteren niet dat je ook accepteert dat bepaalde dingen niet kunnen of moeilijker gaan. Dat is gewoon kut en soms moet je om een leuk leven te leiden af en toe over een grens gaan. Dat hoort erbij. En trek je helemaal niks aan van mensen die je niet begrijpen, dit heeft mij erg geholpen. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Groetjes, Heleen
Auteur
Hee Heleen, dank je wel voor het reageren. Goede tips en ik denk dat je helemaal gelijk hebt! Ik ga proberen jouw advies te volgen. Liefs, Fenna
It’s awesome to go to see this website and reading the views of
all mates about this article, while I am also zealous of getting experience.
AE