Hoe heb ik alleen op wintersport beleefd? Erg dubbel! Vijf dagen weg, waarvan drie dagen skiën. Het waren onvoorstelbare mooie en rare dagen. Intens genoten, maar toch miste ik ook iets. 16 graden en zon, maar ook lawinegevaar en superveel sneeuwval. Alles leek dubbel en soms ook tegenstrijdig. Het was een wintersport waar ik veel van heb geleerd; over wat ik kan en wat ik wil.
Alleen op wintersport
Deze wintersport was redelijk spontaan en last minute. Dit las je in het artikel van vorige week. Mijn oom en tante zaten ook in het gebied waardoor ik heen vloog en met hun mee terug reed. In de ochtend gingen we samen naar boven, maar na de koffie scheiden onze wegen. Ik wilde graag mijn eigen weg gaan en wilde hun hetzelfde gunnen. Dit was de eerste keer dat ik echt alleen de pistes afging (zonder les of ouders/broer/zus) en dat vond ik totaal niet erg! Heerlijk om alles op je eigen tempo te kunnen doen. Dat maakte het ook dubbel, want ik ben niet gewend om zonder mijn gezin een wintersport te beleven.
Ik miste iets
Voordat ik ging dacht ik dat ik graag ging snowboarden en dat dat de wintersport perfect maakte. Nu weet ik dat de sfeer en mijn ouders, broer en zus de wintersport perfect maken en snowboarden op deze manier ‘bijzaak’ is (wel een goede bijzaak). Alleen lunchen of alleen nog een biertje drinken op de berg na het boarden vond ik niet erg alleen! Zeker niet. Heb ik ook erg van genoten! Maar volgend jaar ga ik graag weer met mijn familie. En als dat niet lukt denk ik niet dat ik net als dit jaar zo mijn best ga doen om toch alleen op wintersport te gaan. Dan is het ook goed. Daarnaast heb ik mijn oom en tante op deze manier veel beter mogen leren kennen. Dat vind ik ook veel waard!
Intens genoten
Twee jaar geleden waren we ook in dit gebied en ik kan nu met trots zeggen dat ik veel beter kan boarden! Ik ga veel zekerder de berg af. Ik merkte vorig jaar in Ischl al dat het veel beter ging en ik niet meer zo snel bang was. Ik denk dat alleen op wintersport en het in mijn eentje boarden mij het laatste zet je in de rug gaf qua zelfvertrouwen. Dat ik tegen mezelf kan zeggen ‘zie je nou, je kan het wel!’. En mijn lichaam, zelf mijn rug en longen kunnen het aan. Niet altijd zonder slag of stoot, maar ik kan het wel! De schone lucht van de bergen geven mij dat extra beetje energie wat ik mis in Nederland. Wat ik mis om inspanning te leveren. Desondanks stond ik toch te hyperventileren toen ik van de lift een stukje de berg op moest lopen :). Mijn longen vinden boarden blijkbaar leuker dan lopen.
Ik type dit allemaal terwijl ik in de auto zit op weg naar huis. Niet met de intentie om het te delen op mijn blog. Maar meer iets als evalueren hoe ik alleen op wintersport vond voor in mijn schriftje/dagboek, maar geen pen en papier (ergens in mijn koffer wel). Nu ik het terug lees wil het graag delen via Hou Het Luchtig. Ik beschouw bloggen steeds vaker als mijn online dagboek, waar ik veel kan delen met jullie die het lezen. Blijft fijn! Op mijn Instagram account zie je alle foto’s van de wintersport in de ‘hoogtepunten‘, altijd leuk om even terug te zien!
Liefs, Fenna
