Wat ik leerde van alleen wonen

Wat ik leerde van alleen wonen? Toen ik uit huis ging dacht ik dat ik mezelf goed kende. Dat was zo, tot een bepaalde hoogte. Door 1,5 jaar op mezelf te wonen, veel alleen te zijn, leerde ik nog meer over mezelf. Ik ben dan ook zo dankbaar dat ik dat heb kunnen doen!

Ik ga bijna samenwonen!!! Ik zet nog graag even 5x dingen die ik over mezelf leerde door alleen te wonen op een rijtje:

Gevoel voor inrichten: Ik mocht van een huisje waar nog niemand eerder had gewoond helemaal mijn plekje maken. Een blanco canvas! In het begin vond ik dat heel eng en dacht ik dat ik dat niet kon. Vroeg bij alles wat ik wilde kopen aan mijn zusje en moeder wat ze ervan vonden. Beetje bij beetje zag ik mijn keuzes tot leven komen en lukte het om alles op elkaar af te stemmen en zelf keuzes te maken. Het huisje wat ik nu heb ingericht schreeuwt FENNA. En daar ben ik mega trots op! Van de roze bank, tot een het werkplekje en de mini palmboom bij de picknicktafel.
Routine: ik kon alles alleen beslissen. Werd niet wakker van anderen, ging naar bed wanneer ik dat wilde en ik kon doen en laten wat ik wilde. Voor veel mensen zou dit misschien heel veel vrijheid op leveren. Voor mij zorgde het ervoor dat ik een strakke routine opbouwde dat werkte voor mij. Nu we 1,5 jaar verder zijn heb ik geleerd dat dat op dat moment voor mij werkte en nu ook nog wel deels, zo’n strakke routine. Elke minuut was gepland en dat deed ik omdat het zo werkte voor mij. Maar ik weet nu ook dat ik het onbewust deed om controle te hebben. En ik bang was om dingen anders te doen omdat ik dacht dat mijn lichaam dat niet kon. Nu ik wat luchtiger leef, weet ik dat het ook wat spontaner kan, en mijn lichaam dat ook aan kan. Voor het moment was het fijn. En had ik wellicht ook nodig om de transitie op mezelf wonen fijn door te komen. Maar nu mag het wel wat meer op gevoel!
Alleen zijn is niet eenzaam: ik leerde dat ik goed alleen kan zijn, dat vaak ook fijn vind en ik leerde dat dat niet erg is! Ik kan iedereen aanraden om alleen te zijn, om daar goed in te worden. Mijn zelfvertrouwen groeide omdat ik dingen alleen durf te doen of alleen te zijn. Even niks moet, niemand om je heen en alles mag kan heel veel rust geven en zo kan ik goed opladen, fysiek en mentaal.
Contact zoeken: ik leerde ook dat ik wel eenzaam kan zijn en dat ik door alleen te wonen en werken ik heel makkelijk niemand hoef te zien of spreken. Daarom ben ik hier op een gegeven moment op gaan letten. Om elke dag wel iemand te zien, even de deur uit te gaan. Al is het maar hallo zeggen tegen een vreemde tijdens een wandeling. En ik leerde dus ook actief sociale activiteiten af te spreken. Met vriendinnen, zusje of met mijn ouders. Zodat ik niet een heel weekend alleen zit. Een weekend vind ik trouwens niet zo erg, maar de grens lag wel bij twee weekend achter elkaar…
Koken: als je wilt eten, moet je koken. Ooh wat ben ik dat veel vergeten! Vooral de eerste paar maanden! Dat ik om 19.00 nog op de bank zat en dacht ‘oh ja, moet nog eten en dan moet ik wel koken…’. Ik leerde dat ik het geen probleem vind om voor mij alleen te koken, maar dat ik koken in het algemeen niet super leuk vind om te doen. Wel vind ik het heerlijk om te koken als muziekje op staat en even af te schakelen van werk en de dag! We maken er maar een feestje van 🙂

Brabander naar Twente

Nu ga ik over een kleine maand samenwonen waar ik ook super veel zin in heb! Nog een ding dat ik leerde: ik vind het heerlijk om alleen te zijn, maar samen met mijn vriend zijn vind ik nog fijner! Lekker cliché, wel waar :).

Meer lezen over mijn reis van Brabant naar Twente, eind vorige maand kwam er al een artikel online over Het Appje dat ik naar mijn ouders stuurde. En volg mij op Instagram!

Brabander naar Twente: 5x dingen die ik leerde door alleen te wonen