Fenna is het laatste kind dat uit huis is gegaan. Dubbel gevoel geeft het. Uiteindelijk waren we er alle drie aan toe, maar we hebben het dikwijls ook erg gezellig met zijn drieën. Maar niet altijd… Ze woont nu ruim een half jaar op zichzelf. En volgens Fenna duurde het weken eer we elkaar één dag niet zagen. Haha. Ze woont om de hoek!
Werk
Ik werk een paar uur in de week voor Fenna. En bovendien praten wij zo wie zo over van alles, maar zakelijk gezien bespreken we ook veel. Hebben we jarenlang gesproken over onze winkel en dan vroeg Fenna wel eens of we alsjeblieft ergens anders over wilden praten. Nu gaat het meer dan eens over haar bedrijf als we met zijn tweeën zijn. Met Arno erbij ook wel, maar die is er minder bij betrokken nu.
Vrijheid
Arno en ik hebben een stuk vrijheid terug. Je houdt toch rekening met elkaar. Maar als je 25 jaar bent zal het ook wel een verademing zijn om niet heel de dag bij je ouders te hoeven zijn. Bovendien werkt Fenna thuis en zijn wij meer thuis. Dus precies op het juiste moment ging ze uit huis. Ze had wel geluk met deze woonruimte want het is tegenwoordig moeilijk om aan fatsoenlijke woning te komen. Betaalbaar is het al zo wie zo niet.
Missen
Ik mis haar tot nu toe niet en ik vind mijn nieuw verworven vrijheden ook wel fijn. Maar ik denk dat het voor ons allebei fijn is dat ze dichtbij woont. En ik zie haar vaak, al is het vaak voor maar even. Zo hebben we gedurende de corona periode boodschappen voor haar gedaan. We willen niet dat ze extra risico loopt. Had niet gekund als ze in Tilburg had gewoond. Maar 11 juni heeft ze haar tweede prik gekregen en nu mag ze dat ook weer zelf doen. Zo kunnen wij alle drie wennen aan de nieuwe periode in ons leven.
Nieuwe periode
Heel fijn dat de kinderen bij ons geleidelijk aan uit huis zijn gegaan. Toby (oudste zoon) was natuurlijk de eerste die uit huis ging en Demi (tweelingzusje van Fenna) woont alweer drie jaar in Tilburg. Wij beginnen op ons gemak en stap voor stap aan een nieuwe periode van ons leven. Elektrische fietsen en een caravan hebben we al. En diezelfde afritsbare broeken van de ANWB gaan misschien ook nog wel komen. Moet niet gekker worden.
Liefs, Ineke
Lees ook:
- Column van mama: onmacht bij benauwdheid
- Vroeggeboorte: van kwetsbaar baby’tje naar 24 jaar later.
- Column van mama: over je schuldig voelen als moeder van een kind met een beperking.
OVER DE COLUMNISTE
Deze column is geschreven door mijn moeder, Ineke. Meer verhalen van haar lezen? Alle artikelen die mijn moeder heeft geschreven zijn te vinden in menu onder het kopje MIND of bij COLUNM VAN MAMA.
Fenna: “Deze artikelen komen tot stand wanneer mama tijd en inspiratie heeft om iets te schrijven, dan typt ze op haar iPad een verhaaltje en mailt ze het naar mij. Wanneer dit dan in mijn mailbox staat lees ik het altijd als ik alleen ben. Het is vaak confronterend en altijd superlief. Dank je wel mama!”
