Vorige week schreef ik zelf een artikel om mijn schoolgaand leven af te sluiten, nu was mijn moeder aan de beurt, vandaag een artikel welke hobbels er zijn genomen en wat mijn moeder heeft geleerd, door een kind met een beperkingen naar school te laten gaan: Eigenlijk heb ik het schrijven van dit artikel lang van me af geschoven. Ik vind het een moeilijk verhaal. Te confronterend en dit alles heeft veel kruim gekost. Kinderen met een beperking op een reguliere school is al een heel plan, maar degene die denkt dat het op het speciaal onderwijs allemaal van een leien dakje gaat heeft het zeker mis.
Kind met een beperking naar school
Fenna heeft tot en met groep 7 speciaal onderwijs gevolgd, daar was ze niet het enige kind met een beperking op die school zat. het waren allemaal kinderen met een rugzakje. Ze gedijde daar goed en ze heeft daar volgens mij vele middagen een middagdutje gedaan. En dan ging het wel weer. Voor het laatste schooljaar moest ze naar een andere school. Het moest van de directeur van de school waar ze toen op zat, de school voor speciaal onderwijs worden, in Bladel. Toen ik vroeg aan hem of ze naar het regulier onderwijs kon, Fenna is wel snel vermoeid maar een slimme meid, bladerde hij één pagina in zijn mapje terug. Het was even stil en toen zei hij: dat kan. Grrrrr.
Van gewoon, naar speciaal naar regulier onderwijs
Vervolgens ging ze naar de basisschool in de Doelakkers. Een warm bad voor het kind, waar alle leraren hun uiterste best deden, om Fenna te helpen. En zo zijn er nog zoveel fouten gemaakt. Een boek, een dik boek kan ik erover schrijven. De ervaring leert dat je steeds weer in gesprek moet met een leraar of directeur totdat de kids het zelf kunnen/willen natuurlijk. En dat je afhankelijk bent van hoe zo’n leraar is en hoe hij/zij werkt. Er zitten werkelijk toppers bij, maar ook bij het speciaal onderwijs zijn er leraren die niet willen meewerken. Het is steeds weer uitleggen en ik zei dan altijd dat het moest gaan zoals Fenna het kon. Bij elke nieuwe school begonnen we met een gesprek. Of zij Fenna wel wilde aannemen en begeleiden. Was dat eenmaal toegezegd dan moesten ze soms wat meer moeite doen of de regels wat aanpassen voor haar. Een kind met een beperking naar school laten gaan is vooral communiceren!
Van de ene school naar de ander
Na het VMBO voor Fenna naar een andere school, MBO, gaan kijken. Helemaal leuk. Dus een gesprek op die school gehad, leuk enthousiast mens, een heel positief gesprek. Zij belde zelf en zei dat ze er niks van snapte maar dat Fenna afgewezen was. Dat kwam keihard binnen. De leraren vonden dat zij niet bekwaam was om de opleiding te volgen. Zeldzaam toch? Dat is nog een dingetje geworden, want dat is discriminatie. Echt niet goed voor het zelfvertrouwen van je kind. Dus hier weer ingeklommen. Er is een officieel excuus van de directeur gekomen. En ze mocht wel komen. Maar dat is het niet geworden…. Fenna doet nu het laatste jaar HBO en met het zoeken naar een stageplek komt ze weer in de problemen, omdat ze niet een scriptie kan schrijven en tegelijk meewerken. Maar ook op deze school zitten mensen, die Fenna graag helpen. Het is tenslotte ook een gedreven leerling. Zoals het er nu naar uitziet gaat het weer goed komen, maar er is weinig in haar leven dat soepel loopt. Maar dan ook weer heel veel dat uiteindelijk goedkomt. Maar bijna altijd kost het meer moeite dan normaal en heeft ze even hulp, begrip en een aanpassing nodig. Vermoeiend.
Wijze raad als jouw kind met een functiebeperking naar school gaat
De lering uit dit verhaal, ga altijd op school een gesprek aan, soms erg moeilijk omdat je emotie hoog kan zitten. Je gaat tenslotte een gesprek aan omdat het niet goed gaat met je kind. Ik heb heel veel van dit soort gesprekken gevoerd en het heeft dikwijls resultaat gehad, gelukkig. Nu Fenna het allemaal zelf regelt heb ik het natuurlijk rustiger. Maar er wordt nog veel besproken thuis over hoe dat ze bepaalde dingen het beste aan kan pakken. Loop net dit artikel na en ohhhh wat is het lang. Ik houd erover op maar bij elke zin die ik typ denk ik weer aan een ander voorbeeld.
Het is wel duidelijk, ga en blijf in gesprek met de leraren en wie weet tref je een goeie. ZE BESTAAN ZEKER. Zo niet, dan heb je een probleem. Fenna heeft het ook zover geschopt, omdat zij zelf echt een vechter en een gedreven mens is.
OVER DE COLUMNISTE
Deze column is geschreven door mijn moeder, Ineke. Meer verhalen van haar lezen? Alle artikelen die mijn moeder heeft geschreven zijn te vinden in menu onder het kopje MIND of bij COLUNM VAN MAMA.
Fenna: “Deze artikelen komen tot stand wanneer mama tijd en inspiratie heeft om iets te schrijven, dan typt ze op haar iPad een verhaaltje en mailt ze het naar mij. Wanneer dit dan in mijn mailbox staat lees ik het altijd als ik alleen ben. Het is confronterend en superlief. Dank je wel mama!”
Bewaar dit artikel op Pinterest:
