Dit is de vierde keer dat ik mijn moeder aan het woord laat op Hou Het Luchtig, dit keer over een kind met een beperking opvoeden. De laatste drie zijn al akelig lang geleden gepubliceerd. Hier kun je het eerste bericht lezen; de introductie, en het tweede bericht vind je hier; wat gaat over in hokjes denken. En het derde bericht ging over wat je nodig hebt als moeder van een kind met een beperking, zoals doorsettings vermogen. Vandaag vertelt mijn moeder, Ineke, over hoe bijzonder het is om een kind met een beperking op te voeden.
Kind met een beperking opvoeden
Nog steeds kan ik rekenen op de steun van mijn moeder, haar begrip en kan ik altijd met haar praten. Het is niet niks om moeder te zijn van een kind met een beperking. Daarom ook deze rubriek, als een soort van mijn blijk van waardering voor alle moeders!
Ineke ‘Hoe bijzonder is het om een kind met een beperking op te voeden. Twee kinderen (mijn tweelingzus Demi & ik) met ieder hun eigen beperkingen is zeker speciaal. Speciaal voor je eigen ontwikkeling, die echt wel even on hold heeft gestaan. Maar je leert zo heel snel wat en wie belangrijk is. Soms een harde leerschool. Maar kids first. En dan had ik het voordeel dat mijn meiden erg ambitieus zijn en altijd hebben willen leren. Ik heb de lat hoog gelegd. Gekeken naar wat ze wel kunnen en niet naar wat ze niet kunnen. En zij hebben dat opgepikt en zich steeds verder ontwikkelt, wat maakte dat ik steeds meer van hen verwachtte. Een job die heel veel energie heeft gekost en soms nog steeds. Maar die zich wel terug heeft betaald. Ik ben dankbaar hiervoor. Zo loopt het natuurlijk niet altijd. Bovendien heb ik nog een ouder kind, een zoon, zonder beperking, die mij geleerd heeft wat een ‘normaal’ kind kan. Hoe die opgroeit en hoe dat proces verloopt. Hij was het voorbeeld, het gemiddelde zeg maar. Alles wat Fenna mee heeft gemaakt heeft haar wel getekend. Ze is nooit een onbezorgd kind geweest. Ze is erg gedreven in wat ze doet en wat ze wil bereiken. Gaat soms te ver in wat ze wil en wordt regelmatig teruggeroepen omdat ze zich overvraagt of omdat ze dan weer ziek is en weer niks kan. Hierdoor moet ze ook nee zeggen tegen dingen die wel heel leuk zijn, maar waar ze geen energie voor heeft. Haar sterke kanten zijn tevens haar valkuilen. Het blijft een leerproces, net zoals voor iedereen. Alleen voor Fenna, en voor mij op een ander niveau.’
Liefs, Fenna & Ineke
