Weer een nieuw artikel geschreven door mijn moeder, Ineke. Een tijd geleden zijn we hiermee begonnen en elke keer weer krijg ik vele positieve reacties van jullie. Vorige keer schreef ze over mantelzorger zijn en deze keer over medicatie. Over het feit dat medicatie bij mijn tweelingzus, Demi, en mijzelf nodig is om te kunnen leven. Zonder medicijnen zijn wij niet gezond en is het functioneren in de maatschappij bijna onmogelijk.
Medicatie is nodig om te leven
“Mijn zwangerschap van de tweeling is met hele grote problemen verlopen. De meiden zouden in mijn buik al sterven volgens de gynaecoloog. Een technisch verhaal wat ik nu niet ga doen. Maar toen de meiden na 30 weken geboren werden hadden ze al medicatie gehad, of eigenlijk ik, voor hun longrijping. Fenna lag in Utrecht op sterven en had zoveel toeters en bellen om en in haar in de couveuse, niet te tellen. Demi lag in Tilburg en omdat ze prematuur was kreeg ook zij medicatie. Ergens vind ik het nog steeds vreemd dat mijn kinderen niet zonder medicatie kunnen. Een kind hoort gezond te zijn en moet dan hoogstens als ze hoge koorts hebben een paracetamolletje.
Wanneer medicatie?
Er wordt door de buitenwereld heel snel negatief geoordeeld over medicatie, maar dat zijn dan allemaal mensen, denk ik, die het niet echt nodig hebben. Het antwoord hierop wordt voor mij bepaald door het feit dat iemand moet kunnen functioneren. Kan dat niet zonder dan is het van toepassing. Je kan de nodige aanpassingen doen, maar als je dan nog niet normaal kan leven hoort medicatie erbij. Voor Demi geeft het rust in haar hoofd en dus de mogelijkheid om te leren en te leven. En voor Fenna geeft het zuurstof in haar longen of minder pijn zodat ook zij beter kan leren en leven. De medicijnen zijn geen wondermiddelen, maar maken het wel leven wel leefbaarder voor allebei.
Domme opmerkingen
Ik heb in mijn leven al heel wat domme opmerkingen te horen gekregen over de medicatie die mijn meiden gebruiken en dat zij dan vinden dat ze dat nooit aan hun kinderen zouden geven. Maar het is in ons geval geen vraag, het is noodzaak. Ze waren er allebei zonder medicatie niet geweest en is ook nu nog van levensbelang voor allebei. Tegenwoordig heb ik de stelregel: op domme vragen geef ik geen antwoord, maar vroeger ging ik verantwoording afleggen en wilde ik alles uitleggen. Maar, ervaring leert dat dat toch niet gaat lukken. Het lukt me voortaan aardig om daar geen energie meer in te steken. Als je ooit ziek bent geweest en medicatie nodig had om beter te worden oordeel je anders. En roep je heel trots dat je nooit medicatie gebruikt dan ben je een grote BOFKONT. Of toch maar een tabletje voor die mensen om hun empathisch vermogen te vergroten?”
Voor veel mensen geldt dat medicatie nodig is om te kunnen leven, ook voor mijzelf en voor mijn zusje. Mijn moeder is hier altijd heel open in geweest en zei altijd: “het moet dus het is leuk”. Medicatie helpt mij om de dag door te komen en zonder medicatie was ik met mijn geboorte al weggetrokken uit het leven. Zo simpel en zo hard is het leven. Ik, en vele anderen, hebben medicatie nodig om te leven.
Liefs, Fenna
en zo is het toevallig ook , ik ben blij dat er medicatie is want ik ben erg blij met mijn nichtjes en verstandige zus. over sommige dingen kun je niet onderhandelen, dat doe je met een diabetisch patiënt ook niet
Auteur
Hee Conny, daar heb je helemaal gelijk in! Liefs, je nichtje