Het tweede deel van moeder van een kind met een beperking! Wauw, het eerste berichtje wat mijn moeder, Ineke, schreef werd super goed gelezen. Lees het hier terug. Ik heb veel leuke en lieve reacties gekregen, zo lief van jullie allemaal. Heel erg bedankt! Wat ik zeker nu ik ouder ben steeds beter begrijp is dat ik een dagtaak ben geweest voor mijn moeder, zeker op jongere leeftijd, ik heb haar veel stress en hoofdpijn bezorgd en ze heeft altijd voor mij moeten vechten. Dat is niet niks. Daarom leek het mijn moeder en mij leuk om haar ook eens wat te vertellen op Hou Het Luchtig!
Moeder van een kind met een beperking
Ineke “Regelmatig hoor ik mensen zeggen dat ze niet willen dat hun kind (of zijzelf) in een hokje geplaatst worden. Ik vind dat een beetje moeilijk, want zo’n hokje (= duidelijkheid over hoe iemand is, of duidelijkheid over jouw ziektebeeld) kan heel verhelderend werken als je hulp nodig hebt. En ook het gevoel dat je niet alleen bent in ‘dat hokje’ kan ondersteuning geven. Nou is geen mens gelijk en dat hokje geldt voor de grote lijnen. Als je wat aan je longen hebt, praat het des te makkelijker met een ander die vergelijkbare longklachten heeft. Terwijl de een het benauwd heeft omdat hij COPD heeft en de ander het benauwd heeft omdat hij astma heeft. En iedereen met een ‘beperking’ weet hoe moeilijk het is om uit te leggen aan een ander, wat er met je aan de hand is en wat de gevolgen hiervan zijn voor jouw dag/ week. Dus….dat hokje klinkt een beetje kort door de bocht, maar een diagnose (hokje) kan ook een hulpmiddel zijn in de weg naar beter worden, klachten verminderen en naar hulp en begrip. Veel mensen denken ook in ‘hokjes’, zodat dingen duidelijker worden voor hen. Een van mijn uitspraken is: als het te moeilijk is denk dan niet in een week maar in een dag. En als de dag te moeilijk is, denk dan in een uur en na dat uur weer het volgende uur. Je hakt het in stukjes zodat je het beter kan overzien. Dus…respect voor iedereen, mensen die in een hokje willen en voor de mensen die dat niet willen!”
Eerdere berichten
Zoals ik al vertelde werd het eerste bericht super goed gelezen. Hopelijk kunnen we een soort van serie maken. Hier lees je het eerste bericht: Moeder van een kind met een beperking #1. Zeker als jullie het leuk vinden gaan we verder, dus laat hieronder in de comments weten wat jullie ervan vinden.
Liefs, Fenna & Ineke
supertrots op mijn zusje en nichtje
Het moet inderdaad voor een ouder niet gemakkelijk zijn om te leven met een kind met beperking. Ik vind het wel mooi geschreven.
Ik zelf heb ook net als Evi Renaux een blog die je ook kunt volgen. Evi Renaux is mijn grote voorbeeld… hoe zij met alles omgaat chapeau. Ik schrijf nu al meer of een jaar over mijn leven als chronische pijnpatiënte. Ik post dit ook op mijn Facebook.
Mijn blog is mariannespiessens.blogspot.com (Aanvaarden wie ik ben).
Heel mooi gezegd! Ik wil zelf niet iedereen meteen in een hokje plaatsen. Maar in het geval van een beperking is dit juist wel heel prettig. Ik ben heel blij met mijn ‘hokje’ CVS. Hierdoor kan ik aan mensen uitleggen wat het is en blijft het niet bij vage klachten zoals ‘ik ben moe’.
Jullie moeten echt doorgaan met deze Fenna en moeder serie! 🙂
Auteur
Dank je wel Nayana!
Mooi verwoord Ineke, ik probeer(de) ook altijd in oplossingen te denken. En de stempel/ hokje voor mijn kids heeft ze door de rugzakjes en PGB wel voor extra ondersteuning gezord. Daar zijn ze echt beter van geworden.
Auteur
Hallo Stella, ik zal je compliment doorgeven aan mama! Liefs, Fenna
Ik ben trots op mijn schoonzus en nichtje en dat hokje daar ben ik het ook helemaal mee eens. Het werkt verhelderend.
Auteur
Dank je wel Loes!! Liefs, Fenna
Hokjes zijn wel gerelateerd aan de symptomen en je beperkingen worden hiermee bekrachtigd, Over de oorzaak en wat je hier nog aan zou kunnen gaat het dan niet. Vind ik wel jammer!