Zelfstandig wonen met een chronische ziekte? Het overkwam mij van de een op andere dag. Deze week is alweer week vier dat ik voor mijn zelf quarantaine van huis ben gewisseld met mijn zusje. Hierdoor ging ik binnen 24 uur ineens alleen woon en voor mezelf moet zorgen. Mijn moeder zij toen al, ‘beschouw dit als een ‘op jezelf wonen oefening’. Maar hoe bevalt het me?
Op mezelf wonen met chronische ziekte
De eerste week moest ik heel erg wennen en dat is nog een understatement. Zondag viel het besluit en maandagmiddag was ik alleen. Het was zo snel gegaan dat ik alles even moest laten bezinken. Daarnaast bleef ik gewoon meewerken voor stage (wel vanuit huis) en bleef ik werken aan mijn scriptie. Hierdoor viel de bom pas vrijdagmiddag. Toen werd het me echt allemaal even te veel. Het leek dat toen pas het echt tot me doordrong welke veranderingen ik allemaal had doorgemaakt binnen vijf werkdagen. Maar die eerste week had ik ook veel geluk, met bijvoorbeeld het weer. Ik kon vooral in het eerste weekend even bijkomen, in de zon en in de tuin. Ik had door het weer de eerste week minder moeite met de grote aanpassing omdat ik samen met de hond lekker kon gaan wandelen, net zoals ik thuis ook deed.
Hoe bevalt de oefening
De oefening bevalt verrassend goed! Ik had het er van de week nog met mama over, we dachten namelijk allebei dat ik na twee weken een mentale en fysieke breakdown zou hebben. Dat overkomt we wel vaker, als ik dingen doe die ‘even moeten’ en dan doorzet, komt er een moment waarop ik instort. Maar na twee weken kwam dat moment niet en na drie weken ook niet. Ondertussen zitten we in week vier. Vooral de eerste week was wennen, ik heb serieus paar keer gehad dat ik om half zeven in de avond op de bank zat en me bedacht, ‘oeps, als ik eten wil moet ik het wel zelf maken!’… Hahah! Maar dat gaat nu beter. Het lukt me beter met schoonmaak taken inplannen, ook dat was even ritme vinden. Daarnaast ervaar ik ook een soort van rust ondanks dat ik meer doe qua taken.
Je bent rustiger
“Je bent rustiger sinds je zelfstandig woont”, zei mama van de week. Daar had ik nog niet bij stil gestaan dat het zou opvallen. Maar zou voel ik me wel. Ik heb nu een ritme opgebouwd wat helemaal past bij mij en wat ik fijn vind en hierin hoef ik geen rekening te houden met mijn ouders. Niet dat ik dat vervelend vind! Maar je houdt automatisch rekening met elkaar als je thuis woont. Ik kan ook niet zonder ze hoor, mijn ouders! Ook zonder vriendinnen, mijn zusje en mijn broer was ik de afgelopen weken niet door gekomen. Want ja, het is en blijft zelf quarantaine. Ik heb nu ook al bijna vier weken niemand aangeraakt. En dat vind ik wel heftig. Wel waardeer ik de momenten die ik met anderen heb meer!
Dus, de op mezelf wonen met chronische ziekte is me écht heel erg mee gevallen. Alles waar ik bang voor was is niet gebeurd en ik heb voor mezelf bewezen dat ik het kan. Toch ga ik straks weer naar het huis van mijn ouders, als corona het toelaat. Maar als ik dan wel voor het echt zelfstandig ga wonen, hoef ik niet meer bang te zijn.
Liefs, Fenna
P.s volgende week komt er een artikel online waarin ik 4 praktische tips deel waar ik veel aan heb gehad in mijn eerste maand zelfstandig wonen. Schrijf je in op de nieuwsbrief en blijf op de hoogte. Scroll even verder, kijk onder aan mijn website en schrijf je in!
trots op je Fenna