Morgenavond vertrek ik al weer naar Nederland, time flies if you have fun! Maar misschien was ik een beetje naïef om te denken dat ik twee weken naar school kan (lange dagen voor mij doen) en voor mijzelf kan zorgen zoals eten kopen & koken. Jep… maar misschien heb ik ook wel bewust ervoor gezorgd om niet meteen allemaal beren op de weg te zien en het gewoon te doen. Dat ‘gewoon’ doen heb ik gedaan. Alleen is het veel te zwaar voor mijn lichaam…
Reizen met een beperking
Begin van de week ging het echt niet goed, mijn mond (tandvlees) is ontstoken en heftige keelpijn, nu gaat het beter, ik moet nog veel hoesten en mijn rug kan het allemaal niet meer aan. Hier was ik een klein beetje op voorbereid maar toch valt het tegen. Op woensdag van mijn eerste week kwam ik er al achter dat ik de naschoolse workshops/activiteiten niet kon meedoen omdat het te veel is voor op een dag. Dat was zeker naïef, want hier keek ik wel een beetje naaruit, hoezo dacht ik dat ik na 6 uur school nog iets anders kon doen!? Nee, Fenna, erg naïef!
Sociale dingen
Ik vond het erg tegenvallen en confronterend omdat ik overal nee tegen moest zeggen. Vooral vrijdagavond werd dit duidelijk, ik voelde me goed omdat ik door drie verschillende mensen was uitgenodigd om mee te gaan, maar ik voelde me tegelijkertijd rot omdat ik tegen drie mensen nee moest zeggen. Dit vond ik erg confronterend. Toen ik zaterdagavond werd uitgenodigd om mee te gaan naar de bios, dacht ik dat het wel moest lukken en het lukte, maar toen hun verder gingen om uit te gaan heb ik weer nee moeten zeggen. Ik vond dit niet heel erg omdat ik al iets leuks had gedaan! Jammer genoeg strafte mijn lichaam mij zondag, want sindsdien heb ik keelpijn, ontstoken mond en hoest ik erg veel, dit alls kost extra energie dan wat ik wil en heb.
Geconfronteerd worden
Zondagmiddag had ik afgesproken met twee anderen om naar Cambridge centrum te gaan, dit ging niet zo soepel… toen ik in de Primark vertelde dat ik naar huis ging omdat ik erg veel pijn had zag ik aan ze dat ze het niet snapte, hoezo zeg je nee tegen de Primark!? (Hahah, ik haat Primark, sorry) Maar dat was natuurlijk niet de rede dat ik ging, ik wilde naar huis omdat ik doodop was. Het is lastig om geconfronteerd te worden met wat je niet kunt en met hoe anderen daar op reageren. Want na een week nee zeggen was de tweede week niet makkelijker om contact met deze mensen te maken. Gelukkig maak ik makkelijk en veel contact met anderen, omdat ik graag iedereen wil leren kennen. Dus het is niet dat ik nu alleen zit hoor tijdens de lunch of dinner! Het is wel duidelijk dat het niet uitmaakt uit welk land of uit welke culture je komt, wanneer je niet aan de verwachtingen voldoet doe je niet mee. Dus, dan ben ik (redelijk) makkelijk en ga ik ook verder, meer vissen in de zee. Hierdoor heb ik weer een ander meisje ontmoet met wie ik ben gaan avondeten, was erg gezellig!
Positief
Wat ik wel beter over mijzelf heb geleerd is dat ik het erg goed doe op een Fenna-tempo. Hier bedoel ik mee; school, rusten, koken, lezen/Netflixen. Ik vind het helemaal niet erg om niet constant met anderen te hoeven praten of elke avond uit te gaan, laat mij maar even rusten. Gewoon op een Fenna-tempo, ook al is dat iets eenzamer, dat maakt niet uit. Ik ben erg verrast door mijzelf dat ik het wel gewoon heb volgehouden, het waren twee zware, zware weken, maar het is gelukt! Ik heb gekookt, ik ben elke werkdag naar school gegaan, tijdens de weekend heb ik Cambridge bezocht, ik deed huiswerk en ik heb ook nog een aantal sociale dingen gedaan! Het was zeker de moeite waard.
Liefs vanuit Cambridge, Fenna
