Ik wil dit met jullie delen en het even van mij afschrijven, maar ook om aan jullie te laten weten hoe het nu met mij gaat. Ik heb veel lieve berichtjes gehad die ik jammer genoeg niet allemaal persoonlijk heb kunnen beantwoorden, dus bijdeze, dank jullie wel voor jullie steun en lieve berichtjes!
Afgelopen zondag ging het helemaal mis, ik heb weinig weerstand wat ervoor zorgde dat mijn lichaam door een redelijke onschuldige virus letterlijk gevloerd werd. Ik wist dat ik weinig weerstand had op dat moment door; de stress van school wat net weg was, ik had weinig eetlust en ik had een drukke, maar leuke, week achter de rug. Zondagmiddag werd ik rond 15:00 uur misselijk maar dat ging wel, toen ik rond 17:00 uur thuis kwam ben ik meteen naar bed gegaan omdat ik mij zo beroerd voelde.
Weinig weerstand
Eenmaal in bed ging de misselijkheid niet over en raakte ik ook aan de diarree. Mijn ouders waren ook aan de diarree en mijn moeder was ook misselijk, maar daar bleef het bij. Maar mijn lichaam was niet sterk genoeg, ik denk door de lage weerstand. Later in de avond moest ik overgeven, dat is voor mij niet abnormaal als ik ziek ben. Ik geef heel moeilijk over en het kost mij heel veel energie. Tot dat moment ging het slecht maar waren er geen rare dingen gebeurd. Ik wilde net teruglopen naar bed, maar ik werd zo misselijk dat ik moest gaan zitten, gelukkig was mijn moeder erbij want op dat moment ging het helemaal fout.
Angstige momenten
Ik viel flauw, voor de eerste keer in mijn leven. Mijn moeder kon mijn opvangen, blijkbaar ben ik nog even bij bewust zijn gekomen en toen weer flauwgevallen, maar daar weet ik niks meer van. Ik weet dat ik in de armen van mijn moeder bijkwam, ze was zo geschrokken dat ze helemaal aan het beven was en ik hoorde de paniek in de stem van mijn vader terwijl hij 112 belde. Ik was bang, bang dat er iets goed mis was. De ambulancebroeders kwamen en hebben mij op bed gelegd en alles gecheckt. Er was niks raars te zien, in paniek hebben mijn ouders 112 gebeld en omdat mijn ouders wel wat gewend zijn met mij en de ambulancebroeders dat zagen hoefde ik niet mee naar het ziekenhuis, gelukkig! Ik weet hier vrij weinig van, ik weet alleen dat het te veel moeite kostte om mijn ogen te openen en om te praten.
Het was een zeer heftige avond! Maar ik zal Fenna niet zijn als ik naderhand aan mijn zusje vroeg waarom ze geen foto had gemaakt, hahah! Hallo, we zitten in een Instagram tijdperk, ben ik de enige die dat snapt!?
Onschuldig
Door een onschuldige virus, waar mijn ouders ook last van hadden ben ik gevloerd, letterlijk! Alleen door mijn rare lichaam en verminderde weerstand kon ik dezelfde virus niet aan. Dat vind ik best een eng idee, dat ik door dezelfde virus zoveel zieker kan worden dan iemand anders. En eigelijk weet ik dat wel, maar zo word je weer met je neus op de feiten gedrukt.
We zijn nu een paar dagen verder en het gaat beter, elke dag voel ik mij beter. Stapje bij stapje. Ik merk dat mijn hoofd sneller wil dan mijn lichaam, maar mijn lichaam mag dit keer het tempo aangeven. Wel jammer dat ik dingen moet afzeggen die ik had afgesproken, maar het is even niet anders.
Liefs, Fenna
je moet natuurlijk ook weer zo fit mogelijk zijn voor je naar Engeland gaat, want daar flauw vallen is een minder goede optie. behalve dan dan dat het zowiezo een slecht idee is maar dat wist je al